Hebben jullie ook wel eens dat je iets vindt, maar je weet zeker dat het helemaal nergens op slaat?
Marcel van Roosmalen heeft het niet zo geleden heel goed uitgelegd. Hij zei in een interview met Alexander Klöpping en Ernst-Jan Pfauth iets als; ‘bij jullie heb ik altijd het idee dat jullie wel weten hoe alles in de media werkt terwijl ik het allemaal gemist hebt. Alsof jullie hebben gewoon en de rest verloren’. Bij alles van De Correspondent, Blendle en de rest wat voorbijkomt begin ik me altijd te ergeren en pas sinds kort weet ik waar het vandaag komt. Het is geen ergernis, maar lichte irritatie:
Je moet die ergernis zoeken in het vervelende genre van ‘bijhoren’ en dat is gewoon altijd een dingetje geweest in mijn leven; in de brugklas van het Wassenaarse Adelberg College wilde ik bij de kakkers horen, maar het lukte niet. Een jaar later ging ik lekker naar het Vlietland waar al mijn voetbalvrienden zaten.
Even en klein beetje achtergrond; Blendle, dat met die losse stukjes uit kranten, is dus van Alexander, De Correspondent is mede opgezet door Ernst-Jan en samen zijn ze een podcast begonnen die werd gemaakt door hun vriend Tim de Gier en ook dat werd een heel bedrijf. Ze ondernemen dus in media en dat doen ze gewoon prima verder; soms lukt er iets en soms niet. Als ik die mannen wel eens spreek voor werk – een interviewtje ofzo – voel ik een beetje wat Marcel van Roosmalen beschrijft terwijl ik het niet wil voelen; ze geven antwoord op mijn vraagjes, maar het gevoel wat ik krijg is: die boerenlul uit de provincie snapt er geen hol van.
Die ergernis heeft natuurlijk niets met die mannen zelf te maken; zij bedenken mooie dingen, analyseren zichzelf regelmatig in hun eigen media en werken hard om er iets van te maken. Daar is helemaal niks mis mee. Ja, dat doen ze vanuit Amsterdam omringd door generatiegenoten die het vaak met elkaar eens zijn. Dat ik me altijd lichtjes erger aan het toontje van ‘wij weten hoe de media werken en hebben daar verder niemand bij nodig’ zegt meer over mij dan over hen. Het gevoel er niet bij te horen is vervelend als je dertien bent, maar als veertiger is het een beetje zielig. Dan ga je narrig doen en dat heeft geen enkele zin.
Maar toch. We zullen die arrogante millennials met hun Amsterdamse maniertjes en kritiekloze zelfanalyses even laten zien wat werken is als het tegenzit. We verzamelen met FC Mediacircus en Kleedkamer4 wat leuke progressieve provincialen en gaan dat 020 helemaal kapot-concurreren met een systeem om een publiek op te bouwen voor ondernemers; nieuwe podcasts, nieuwsbrieven, video’s en kranten voor ondernemers.
En als ze dan bellen dan zijn we net even druk met onszelf bezig.
Dat dan weer wel!