Mijn lievelingspodcast op dit moment is de Dick voor Mekaarpodcast van Michel van Egmond en Martijn Krabbendam. Een podcast over niks.
Het grote geheim van de podcast is dat het karakter van de mannen in de show perfect samenvalt met het karakter van de Feyenoord-fan. Als je een podcast over Ajax maakt moet je een beetje bravoure hebben als maker, een grote waffel hebben, dat onoverwinnelijke uitstralen en een podcast over Feyenoord moet gemaakt worden door mensen met zelfkritiek en relativeringsvermogen. De mannen zouden zeggen: een Feyenoord-fan ben je niet voor je lol.
En dus praten ‘de bestsellerschrijver’ en de cynische verslaggever elke week een uurtje of anderhalf over hoe zij in het leven staan waarbij ze zichzelf niet wegpoetsen. Kenmerkend bijvoorbeeld is dat Krabbendam volgens Van Egmond moeite heeft met blije spelers. Types zoals Guus Til bekijkt Martijn met de nodige argwaan, een mens is immers niet gemaakt om vrolijk te zijn. ,,Daar heb jij moeite mee he.’’ Van Egmond is de romanticus en Krabbendam de pragmaticus. ,,Voor jou is een goed stadion dat je lekker in de buurt kan parkeren en dat er WIFI is.’’
Presentatie
Mijn aardige uitgever vroeg al een tijdje geleden: waar zou je zin in hebben als boekpresentatie? Zij vindt namelijk dat je zoiets als een boek schrijven altijd mooi moet afsluiten, er is een feestje van moet maken op weg naar het volgende feestje. Nou ja, als ik het toch zelf mag beslissen dan zou ik zeggen: lekker een podcastje opnemen en Michel van Egmond als belgast.
Zo geregeld. In mijn boek staat een verhaal over hoe je als schrijver of podcastmaker altijd moet verzinnen hoe je een publiek opbouwt. Dat je moet nadenken als je begint over de ingrediënten waarmee je het verhaal vertelt en schrijver. Van Egmond kan dat als geen ander. Die ging niet zomaar een boek schrijven over Gijp, maar dacht na hoe hij dat het beste kan aanpakken. Hij vertelt over het Gijpboek dat hij eerst allemaal materiaal verzamelde. Dat stond dus op een bandje en op een gegeven moment kroop hij achter zijn computer om het op te schrijven. Geen idee waar hij moest beginnen. Hij begon met het beschrijven van een scene alsof je er bij bent, alsof je Gijp kan horen praten. Zijn grote voorbeeld was Bart Chabot die dat geweldig deed met zijn Broodboeken; je hoorde Brood praten en de schrijver was onderdeel van het verhaal; dat gaf veel vaart. Alsof je naar een docu zit te kijken….
In mijn beleving hadden de mannen over de Dick Voormekaar Podcast op dezelfde manier nagedacht. Wat moet je er allemaal instoppen om een groot publiek te bereiken? De relativerende manier van praten, de rol van editor Sjoerd die opeens ‘Skiete Sjoerd heette (naar de PSV podcast die hij ook maakt) en de imitaties van allerlei voetbalhelden (Aad de Mos: ‘een echte voetbaljonguh’). Maar zo ging het niet, zegt Michel. Hij en Martijn Krabbendam zijn gewoon gaan zitten en dat viel allemaal zo in elkaar. Sjoerd werd de verpersoonlijking van de 3d printende millennial, Martijn iemand die de vuilniszakken thuis moet buiten zetten en samen waren ze de ‘jongens van de road’ op zoek naar de waarheid. Van trainer Arne Slot waren ze een groot fan; helemaal mooi dat hij dus ‘Arend Martijn’ blijkt te heten en die Apotheker achterin de verdediging was ook een held. Michel zei nog wel iets interessants daarover in het interview; ‘’je let natuurlijk wel een beetje op wat werkt, waar je reacties op krijgt’’. Dus in de praktijk valt dat ‘zomaar iets doen’ wel mee natuurlijk.
Zo was mijn boekpresentatie een topavond; op het fietsje door Breda in de kou, even lekker over jezelf praten en daarna lekker vertrouwd weer vraagjes stellen aan iemand die over het leven nadenkt. Van Egmonds goede vriend Gijp zou zeggen: helemaal niets mis mee.