Geen idee waarom precies, maar niet zo lang geleden luisterde ik onderweg naar de Albert Heijn een interview met Michel Romeyn. Het was een aardig gesprek met Pieter van der Wielen en ergens aan het einde ging het erover dat Romeyn niet de gemakkelijkste is om mee samen te werken. Als iemand een tekstje heeft geschreven voor een film moet het allemaal anders en als hij een tv-format gaat pluggen bij een omroepbaasje, levert dat ook altijd een heleboel gedoe op. Eigenlijk komt het er op neer dat hij de mensen die gaan over zijn werk, maar onbekwamen idioten vindt.
Op een gegeven moment zei Van der Wielen terecht iets als: jij kan er gewoon niet zo goed tegen als anderen zegen wat je moet doen. Ik moest denken aan de hockeywedstrijd van mijn zoon. Het ging allemaal lekker, hij wandelde veel mensen voorbij en had er al een balletje inliggen, niets aan de hand. Totdat een of andere coördinator zich met de wedstrijd ging bemoeien. Mijn zoon moest voorin blijven hangen terwijl hij eerst lekker de balletjes ging halen. Het werkte voor geen meter.
Mijn zoon is elf dus hij moet voorlopig gewoon even leren omgaan met iemand die het beter weet – dat hoort bij het leven – maar voor Romeyn is dat anders. Die gozer kan geweldig tekenen, verzint briljante sketches en bovendien kan hij topverhalen bedenken. Nu is hij afhankelijk van regisseurs, producenten en TV-bazen, maar hij heeft eigenlijk niets aan die gasten. Ze kunnen hem niet beter maken, de ergernis is wederzijds, maar ze gaan wel over de centen.
Fans
Romeyn zou baat hebben bij een businessmodel met zo min mogelijk ruis op de lijn, eentje dus waarbij hij direct kan afrekenen met de kijker. Het kan wel, maar het is niet gemakkelijk. Je zou eens kunnen kijken of je wat kan shoppen bij het ‘1000 true fans model’ van Kevin Kelly. Dat model gaat ervan uit dat 1000 echte fans 100 dollar per jaar besteden aan hun held. Het lijkt haalbaar voor Romeyn om 1000 echte fans te hebben, maar hoe zou hij dat dan aanpakken? Als eerste moet hij die fans bij elkaar harken. Dat zou met een nieuwsbrief vrij gemakkelijk moeten lukken. Gewoon elke dag een grap of een tekening en zo zijn echte fanschare bij elkaar organiseren.
Verdienen
Dan moet hij natuurlijk iets gaan verdienen aan zijn fans. Stel dat hij, exclusief voor de nieuwsbriefinschrijvers jaarlijks zijn tekeningen exposeert. Ze mogen allemaal voor twee tientjes naar binnen, hij kan vast wel ergens een leuke ruimte regelen waar zijn werk kan hangen. Verder huurt hij, samen met Herman en Prins, elk jaar de Ziggodome af. Zijn fans kunnen daar met een beetje korting naartoe. En natuurlijk geeft hij rondleidingen door de stad voor kleine groepen. Hij vertelt iets over de stad, maar ook over de kunst die overal hangt. En zo zijn er nog wel wat dingen te bedenken.
Het gaat even om het idee, niet om de precieze bedragen, om het idee dat hij beter direct kan afrekenen met zijn fans zonder tv-bazen en producenten van films. Geen gedoe. Het zou zijn leven opfleuren, denk ik.
