Ter voorbereiding op de komst naar Mediacircus van Michel van Egmond zat ik nog even wat van hem te lezen. Die nieuwe verhalen over Van Basten en Casgoigne, maar ook het oudere werk over Gijp en Kieft. Kijk, over 442 en knijpende backs kan ik niet zoveel zeggen, maar misschien over schrijven een beetje.
En dan zie je dat die verhalen technisch goed in elkaar zitten. Zelf heeft hij daar wel eens over gezegd: als het makkelijk leest, kost het schrijven veel inspanning.
Daar heeft hij gelijk in natuurlijk; het leest namelijk als een film en dat is niet gemakkelijk. Toevallig ben ik de biografie van Elon Musk aan het lezen en dat is vrij saai. Hij schrijft sec op wat anderen over hem zeggen en gaat weer door naar de volgende gebeurtenis. Van Egmond plaatst zichzelf in de hoek van een kamer en gaat dan kijken wat er gebeurt. Daardoor is wat mensen zeggen niet eens de hoofdzaak: wat draagt Van Basten, hoe praat hij met anderen en welke analyses maakt hij?
Als Van Egmond dat doet dan overstijgt hij het niveau van een goede biograaf. Daarom vond ik die boeken over Derksen en Brard ook een beetje minder. Dat waren gewoon goede boeken en dat is eigenlijk niet genoeg als je zoveel talent hebt.
