Bij het radioprogramma De Perstribune was niet zo lang geleden scenarioschrijver Roos Ouwehand te gast. Zij schrijft onder anderen het scenario voor de succesvolle tv-serie Oogappels wat gaat over de ontwikkeling van pubers en hoe je daarmee omgaat als familie. Jullie moeten dat uurtje anders maar eens een keer terugluisteren, heel interessant, maar ik wil er een klein stukje uitpikken. Zij vertelde namelijk dat ze wel eens twijfelt of ze iets uit haar echte leven kan gebruiken. Even in mijn woorden: Ik denk dan altijd: is dat te niet teveel met mezelf verbonden zodat niemand het snapt? Maar in de praktijk blijkt dat het nooit te particulier is. Eerder zei ze al iets als: mensen zijn helemaal niet zo verschillend als we altijd denken.’’
Iets van mezelf inleggen
Als je blogs, video of podcasts maakt dan komt die twijfel ook regelmatig naar boven. In hoeverre moet ik er iets van mezelf inleggen? Moet ik in mijn blog over financiën wel uitleggen hoe ik dat allemaal zelf heb aangepakt? Natuurlijk moet je er een klein beetje voorzichtig mee zijn in het begin, geef mensen even de tijd om aan je te wennen, maar ook dan geldt de wet: wij mensen zijn helemaal niet zo bijzonder als we denken. Veel dingen die jij en ik hebben meegemaakt zijn verrassend universeel, zou Roos zeggen.
Toen ik wilde begonnen met dagelijks bloggen (zonder teveel gedoe over cijfers enzo) dacht ik: waar ga ik het eigenlijk over hebben? Natuurlijk gaat het over (content-)marketing voor ondernemers, coaches, kunstenaars en journalisten, maar wat ga ik vertellen? Ik moest toen denken aan Josine Modderman. Zij was eerder chef bij LINDA en Veronica Magazine, maar doet tegenwoordig hele andere dingen. Ooit deed ik een interview met de mensen van LINDA en kreeg een rondleiding op de redactie. Ik schudde haar de hand en zij vertelde dat ze mijn blogs bij frank.news altijd met veel plezier las.
Beleefdheid
Verder zei nooit iemand iets aardigs dus ik dacht: was het alleen beleefdheid of deed ik destijds iets handigs? Via LinkedIn stuurde ik haar een berichtje in de categorie; jij weet vast niet meer dat ik je toen tegenkwam, maar weet je nog waarom je die verhalen graag las of was je gewoon aardig? Ze wist het niet meer zo goed, maar zei vriendelijk; ik denk dat het kwam doordat je jouw persoonlijke leven combineerde met de zakelijke kant van marketing, zo ging alles een beetje meer leven.
En zo is het natuurlijk. Als jij een blog begint over hoe je zo goed mogelijk kleding op Vinted kan verkopen, is dat behulpzaam. Maar het is veel leuker als je daar wat persoonlijke ervaringen in verweeft. Misschien werd je wel helemaal gek van al die vragen van afdingende mensen die wilde weten welk percentage katoen er in een shirt zat en werkte het goed dat je standaard betere informatie opnam in de beschrijving.
Er zat een mooi stukje in het interview waarin een oma een gesprek had met haar kleinkind. De oma zei: ben jij zo’n homo? Hij legde uit dat hij het nog niet wist, maar hij bleef heel rustig. Hij vroeg; jij stelt mij al die persoonlijke vragen en nu mag ik die aan jou ook vragen; hou je van jouw dochter? De letterlijke tekst zullen mensen niet herkennen, maar de ongemakkelijke gesprekken tussen tieners en mensen van een andere generatie met andere ideetjes wel.
Het is zoals Ouwehand zegt: hoe particulier een gesprek ook lijkt, hoe universeler het gevoel erachter.
Toen ik wilde begonnen met dagelijks bloggen, zonder teveel gedoe over cijfers enzo, dacht ik: waar ga ik het eigenlijk over hebben? Natuurlijk gaat het over (content-)marketing voor ondernemers, coaches, kunstenaars en journalisten, maar wat ga ik vertellen? Ik moest ton denken aan Josine Modderman. Zij was eerder chef bij LINDA en Veronica Magazine, maar doet tegenwoordig hele andere dingen. Ooit deed ik een interview met de mensen van LINDA en kreeg een rondleiding op de redactie. Ik schudde haar de hand en ik zei dat ik bij frank.news over media en marketing schreef. Ze zei: ik lees je verhalen altijd met veel plezier.
Toen ik dus hiermee begon, stuurde ik haar een berichtje in de categorie; jij weet vast niet meer dat ik je toen tegenkom, maar weet je nog waarom je die verhalen graag las of was je gewoon aardig. Ze wist het niet meer zo goed, maar zei vriendelijk; ik denk dat het kwam doordat je jouw persoonlijke leven combineerde met de zakelijke kant van marketing, zo ging het een beetje leven.
En zo is het natuurlijk. Als jij een blog begint over hoe je zo goed mogelijk kleding op Vinted kan verkopen, is dat behulpzaam. Maar het is veel leuker als je daar een beetje persoonlijke ervaringen in verweeft. Misschien werd je wel helemaal gek van al die vragen van afdingende mensen die wilde weten welk percentage katoen er in een shirt zat en werkte het goed dat je standaard betere informatie opnam in de beschrijving. In jouw blog is het bijvoorbeeld leuk dat je dan uitlegt hoeveel ergernis dat in het begin opleverde en hoe dat beter werd door je kleine ingreep.
Er zat een mooi stukje in het interview waarin een oma een gesprek had met haar kleinkind. De oma zei zoiets als: ben jij zo’n homo? Hij legde uit dat hij het nog niet wist, maar hij bleef heel rustig. Hij vroeg; jij stelt mij al die persoonlijke vragen en nu mag ik die aan jou ook vragen? Hou je van jouw dochter? De letterlijke tekst zullen mensen niet herkennen, maar de ongemakkelijke gesprekken tussen tieners en mensen van een andere generatie met andere ideetjes wel.
Het is zoals Ouwehand zegt: hoe particulier een gesprek ook, hoe universeler het gevoel erachter.’’