Jeroen Buitenhuis heeft iets bijzonders bedacht, zo lees ik. Bij Chasse Patate kun je jouw racefiets laten schoonmaken; voor 17,50 euro heb je een kleine poetsbeurt te pakken en voor het dubbele blinkt hij weer als een dolle. Hoewel je zou denken dat hij het lastig zou hebben met zo’n naam, een chasse patate is een kansloze ontsnapping, loopt de zaak in de Amsterdamse Pijp als een dolle; in een half jaar tijd verzamelde hij 600 unieke klanten. In Cycling Destination lezen we dat Buitenhuis gaat opschalen; hij wil de komende jaren vestigingen openen in alle grote steden.

Bierviltje
Als ik zo’n verhaal lees dan moet ik toch even aan het bierviltje denken. Stel dat twintiger Jeroen zou nadenken over zijn groenrode draad, wat zou hij dan op het bierviltje schrijven en hoe kan hij daar content over maken? Het handige is dat hij het gewoon kan vragen aan zijn klanten want hij heeft waarschijnlijk de mailadressen van al zijn klanten aangezien je de afspraak online kan boeken. Als hij nu eens aan die klanten zou vragen wat ze van hem verwachten?

Tweede laag
Natuurlijk gaat het erom dat de fiets schoon wordt, maar er is ongetwijfeld een tweede laag, net zoals er in een goed boek altijd een tweede laag is. Ik moet bijvoorbeeld denken aan Rens Muller, chef bij fietsblad Bicycling, die allerlei leuke dingen bedenkt voor de achterban. Hij regelt dates op de fiets, fietstochten met profs en biertjes voor na een mooie rit. Ik wil maar zeggen; het gaat bij fietsen niet alleen om het fietsen zelf, maar om het clubgevoel.

Chasse Patate op Instagram

Clubhuis
Dat gevoel zou wel eens iets kunnen zijn voor Buitenhuis. Zou hij met zijn locaties in de grote steden niet kunnen uitgroeien tot een soort clubhuis van alle fietsers die in eenzaamheid hun rondjes door de omgeving van de stad maken? Fietsen is leuk, maar een beetje erbij ouwehoeren is leuker toch? Hij heeft de site, de mailadressen en de afspraken app. Daarmee zou je al een eind komen toch? Dat je een uurtje gaat fietsen met een groepje en na afloop zet je jouw fiets bij Buitenhuis neer. Mensen vinden het nu eenmaal leuk om andere mensen te ontmoeten en een wielerclub is direct weer zo’n grote stap.

Het zou, qua content, heel veel mogelijkheden bieden want voorwaarde voor het maken van zo’n fietstocht met nieuwe vrienden is dat iemand een verslagje schrijft zoals je dat vroeger deed in het clubje (we danken de vader van Chris voor het flesje). Gewoon: iets over de rit met wat leuke foto’s. Fietsers zijn lezers dus ik zou kiezen voor een blog als medium die je een beetje aanjaagt via Instagram. Uiteraard koppel je de afspraakplanner direct aan de nieuwsbrief voor het clubgevoel. Zo groeit Chasse Patate uit tot een soort netwerkclub van fietsers. Ook leuk voor Buitenhuis die een soort ‘samensteller’ wordt van leuke groepen, iedereen blij.