Je hebt wel eens van die avonden dat het allemaal fout gaat en dat gebeurde vorige week bij Studio Voetbal. Maar ja, wij zijn bij FC Mediacircus van de antwoorden en niet van de vragen en dus hebben we ook een oplossing. Misschien dat niemand het verder heeft gemerkt heeft en daarom zet ik alle denkfouten van de aflevering van vorige week maar even op een rijtje:
1. De presentator
Het was alweer de tweede week dat Gert van ’t Hof aan tafel zat vanwege de huwelijksreis van vaste man Sjoerd, maar of dat zo verstandig was? Kijk, als Rafael van der Vaart, Theo Janssen en Pierre van Hooijdonk aanschuiven dan red je het niet met een ‘gewoon goede presentator’. Dan heb je iemand nodig met een beetje overwicht op de heren, iemand die de taal van de kleedkamer spreekt met leiderschapskwaliteiten. Het is alsof je een EK speelt en iemand voor de groep zet die drie keer ontslagen is. Alsof je een leraar de grootste crisis van na de oorlog laat aanpakken. Niet verstandig en je ziet het direct al: die gasten gaan muiten als er een klein beetje ruimte ligt.
2. De mening van de presentator
Het gaat helemaal mis als de presentator ook nog eens zijn eigen inbreng erin wil gooien. Alsof ik volgende week even binnenwandel bij het OMT en zeg: Jaap, ikzelf denk aan verplicht je baard laten groeien tegen de nieuwe variant. Gert begon op een gegeven moment over zijn eigen wedstrijden op kunstgras waarbij hij altijd een sliding maakte waardoor zijn beentje een beetje openlag. Voor iemand als Van der Vaart is een sliding als je ouders die seks hebben: iets heel vies waar je liever niet over praat. Heb je wel eens dat je om een uur of twaalf ’s nachts een groepje tieners tegenkomt die het hebben over vrouwen, drank en uitgaan? Jij loop ze tegemoet, maar ze zien je niet staan. Zij zien wel iets van een oude man lopen, maar het dringt verder niet door in hun hoofd. Dat krijg je als Gert vertelt over zijn voetbalavonturen tegen Rafael, niet doen.
3. Nadenken over de rol van Rafael van der Vaart
Rafael is top natuurlijk, maar tegelijk ook waardeloos. Een van de vijftien VI-hoofdredacteuren, Freek Jansen, vertelde over het licentiesysteem waarmee de KNVB beoordeelt of clubs financieel gezond zijn. Het gaat erom dat je voor een aantal indicatoren zoals transferbeleid punten krijgt van de KNVB. Hierdoor kon het dat Go Ahead en Heracles het beter doen dan Ajax en dat PSV eigenlijk teveel risico neemt. Van der Vaart vond het maar niks omdat hij het niet snapte. ‘Je moet het nog een keer goed uitleggen’.
4. Vrouwenvoetbal
Als je iets over het vrouwenvoetbal gaat zeggen (en dat lijkt me niet meer dan normaal in een voetbalshow van bijna een uur als Oranje heeft gespeeld), dan moet je vooraf ff snappen hoe dat gaat lopen aan tafel. Nu werd na een klein uurtje geworstel de beurt aan Theo Janssen gegeven. Die begon zijn verhaal al met: ik moest van jullie de wedstrijd terugkijken en daarna volgde een obligate analyse. De geoefende kijker weet dan dat Van der Vaart dat helemaal niks vindt. Hij vindt het prima om een lang verhaal te vertellen over zijn subtopperclubje uit Denemarken waar iets grappigs gebeurde met de spits die moest keepen, maar praten over vrouwenvoetbal vindt hij gedoe. Dat weet je van te voren en dus moet je het even anders organiseren.
Conclusie
Wat gaat er nu echt mis bij Studio Voetbal? Ze weten daar niet wat ze willen zijn: een inhoudelijk programma over voetbal of een slechte imitatie van VI. Hoe werkt dat in de marketingwereld (heb ik gehoord)? Als jij een merk lanceert dan denk je daar over na: waar sta ik precies voor? Op die basis neem je dan allerlei beslissingen. Coolblue doet alles voor een glimlach en Ajax staat voor aanvallend voetbal. Dat betekent dat Coolblue niet zoveel chagrijnige mensen zal aannemen en dat Ajax geen negen Argentijnen in de selectie haalt die alleen de bal kunnen afpakken. Studio Voetbal is geen Veronica Inside, maar een soort serieus vakblad over voetbal voor de echte liefhebbers die nadenken over 442 en de rol van Dessers bij Feyenoord. Dat betekent dat je niet drie ex-voetballers (die alleen maar willen keten), een serieuze presentator en een serieuze journalist aan een tafel zet. Dan gaat het mis natuurlijk.
