Hadden jullie dat gehoord toevallig? YouTuber Matthew Patrick, beter bekend als MatPat, heeft zijn kanaal Game Theorists, verkocht aan de start up Lunar X. Samen met zijn vrouw Stephanie bouwde de YouTuber de kanalen Game Theorists, Film Theorists en Food Theorists uit tot een succes; ze verzamelden daar meer dan 30 miljoen subscribers.
Mooi verhaal
Zijn route naar YouTube faam is wel een mooi verhaal en bij het Content Marketing Institute hebben ze wel wat aandacht aan hem besteed. Hij studeerde meer dan cum laude af in ‘Neuroscience’ aan Duke University en heeft een enorme liefde voor het theater. Hij toerde drie jaar lang met verschillende theatergroepen door de VS en besefte dat hij daarmee geen professioneel leven ging opbouwen. Om het grote publiek te laten zien dat hij wel degelijk een productie kan regelen, startte hij met The Game Theorists in 2011.
Uitdaging: meer kijkers
Hij pakte het maken van de video’s wetenschappelijk aan en zag het als een uitdaging om steeds meer kijkers binnen te halen. ,,Na een tijdje leerde ik hoe mensen zich gedragen op YouTube en hoe het algoritme werkt.’’ Hij werkte samen met tientallen bedrijven om hen te leren wat er wel en niet werkt op YouTube. ,,Je moet in de eerste vijftien seconde al een link maken met het publiek.’’ Ook belangrijk is dat je authentiek bent. ,,Merken willen vaak op zeker spelen, maar kanalen met een persoonlijkheid groeien het hardst.’’ De derde tip die hij destijds in 2015 al meegaf is dat een video ook weer niet te gelikt moet zijn. Als het productiebudget omhoog gaan dan neemt het aantal kijkers wel eens af. Het echte geheim is de band met het publiek. ,,Als je eenmaal toegang hebt tot dat publiek dan kan je een boek lanceren, make up een videogame. Omdat ze met jou opgegroeid zijn blijven ze jou altijd trouw.’’
Dat opgroeien met is wel een interessant proces natuurlijk. Vergeet niet dat zo’n YouTuber echt onderdeel is van het leven van tieners. Mijn zoon kijkt bijvoorbeeld elke dag om 17 uur naar Floris die vertelt over de games die hij speelt, maar ook over zijn leven. In het opbouwen en onderhouden van die band schuilt wel echt het grote verschil tussen de oude en nieuwe mediawereld. Ga maar eens na hoe wij in de jaren tachtig en negentig opgroeiden met onze grote helden als Ruud Gulllit, Madonna en Willem Ruis. We zagen hen op tv, lazen wel eens een interview met hen, maar waren nooit echt dichtbij.
Band met jouw publiek
Dat opbouwen en uitbouwen van een band met mensen is echt iets wat je jezelf als maker moet aanleren om te doen. Ook als je video’s, podcasts of blogs maakt over zakelijke onderwerpen moet je je realiseren dat je een rol gaat spelen in het leven van jouw achterban. Alleen op die manier kan je namelijk een trouw publiek opbouwen. Of je nu oude meubels leert ombouwen tot nieuwe, les geeft in schilderen of beleggen je zal jouw publiek serieus moeten nemen.
Het verschil tussen alleen zenden en echt meeleven met jouw publiek is echt enorm groot. Voor tieners is dat logisch, die hebben niets met makers die alleen over zichzelf praten en geen connectie maken, maar hoe zit dat met ons? Mensen die ik online volg zijn echt niet de hele dag bezig met het beantwoorden van vragen, maar dat gaat iets subtieler allemaal. Ik vind Pat Flynn wel een aardig voorbeeld, de maker van de Smart Passive Podcast die mensen helpt met het opbouwen van een bestaan als ondernemer. Nee, ik ga niet elke dag naar YouTube om zijn video’s te bekijken en ik volg ook niet al zijn tips blindelings. Hoe komt het dan dat ik toch een band met die gast voel?
Aanvoerder
Dat komt doordat hij zich opstelt als een soort aanvoerder van een team, iemand die hetzelfde werk doet als ik, maar die net iets meer ervaring heeft. Een aanvoerder zal aan een teamgenoot nooit precies vertellen hoe je moet voetballen of korfballen, maar hij geeft het goede voorbeeld en biedt wat mogelijkheden aan. Ook snapt hij waar zijn ploeggenoten mee zitten. Het grote geheim van die band is voor mij gekoppeld aan ‘hetzelfde schuitje’. Iemand worstelt met dezelfde dingen, maar omdat die persoon iets meer ervaring heeft kan hij vertellen wat hij eerder heeft gedaan en of dat heeft gewerkt.
Ik vind de vergelijking met aanvoerderschap beter dan die van een leraar. Hoewel…Met Kerst zat ik naar de eerste versie van de film Mees Kees te kijken en dat is ook wel een goede metafoor. Twintiger Kees komt voor de klas en leert de kinderen schrijven en rekenen. Dat doet hij echter op een manier die past bij de belevingswereld van de kinderen zelf; ze stapelen tafels op elkaar om de tafels te leren en vertellen moppen om te leren spellen.
Wat denk ik helpt als je aan de slag gaat met dat bierviltje is om een beetje na te denken over de rol die je wilt vervullen in het leven van jouw publiek. Ben je een meewerkend voorman die voordoet wat er mis of goed kan gaan of ben je de leraar die alles heeft meegemaakt?
Dan komt die band met jouw publiek vanzelf.