Drie keer was ik er al langs gewandeld die week, maar nu bukte ik toch even om het op te pakken. Het visitekaartje zat een beetje onder de modder en er wandelde een mier over zijn naam: Jordy van Tellingen, kandidaat-registermakelaar bij Aspekt Makelaars. Een man van een jaar of dertig kijkt neutraal de wereld in, zijn lippen op elkaar.
Waarom ligt dat kaartje daar? Hij droomt natuurlijk van een loopbaan als schrijver van Nederlandse hiphop, maar dat wil nog niet helemaal lukken. Na zijn studie aan de Herman Brood Academie is hij begonnen met het maken van nummers, maar de grote Nederlandse artiesten kiezen nog even voor andere schrijvers die zich al bewezen hebben. Elke dag schrijft hij weer een nummer, maar zijn mails naar de managers blijven onbeantwoord.
Geduld
Omdat hij weet dat het tijd kost om een plek te veroveren in de Nederlandse artiestenwereld – mensen leren kennen, beter worden, kansen grijpen die voorbijkomen – is hij als makelaar begonnen. Daar is nog wat geld te verdienen en de opleiding was goed te doen tussen het schrijven van teksten door. Bovendien heeft hij bij Aspekt Makelaars leuke collega’s die hem steunen in zijn ambities. Hij vindt het verrassend grappig om jonge mensen rond te leiden door de woningen hoewel hij het lullig vindt dat de jongeren het altijd afleggen tegen de boomers die rustig een tonnetje kunnen overbieden met geleend geld. Dat zou hij anders doen als het zijn tent was. In zijn hoofd bedenkt hij als een slogan: de eerlijke makelaar!
Zijn ambitie blijft trouwens branden, maar hij weet dat hij geduld moet hebben voordat er kansen komen. Zijn vriendin werkt ook gewoon en het heeft geen zin om de hele dag door nummers te schrijven. Met deze baan komt hij tenminste onder de mensen, maar soms baalt hij er wel eens van. Dan ziet hij hoe oud-klasgenoten nummers droppen bij Maan, Suzan & Freek terwijl hij dat allemaal commerciële bagger vindt. Hij wil heel graag omhoog, maar heel vaak heeft hij geen idee hoe hij dat precies moet aanpakken.
Op de grond
Moedeloos wordt hij er wel eens van….Hij kreeg die ochtend een standaardafwijzing van de platenmaatschappij van Kees de Koning, het huilen staat hem nader dan het lachen. Hij ziet zichzelf daar fietsen richting de Plofsluis naar Nieuwegein en gooit woedend zijn visitekaartje op de grond. Waarom lukt het nu niet? Wat doet hij fout?
Grote dromen
Een paar weken later pak ik het kaartje op en prop het in mijn zak. Grote dromen zijn geweldig, maar ze kunnen je ook wel eens verlammen. Ooit wilde ik de allerbeste sportjournalist van Nederland worden, maar ik werkte (nog even) op een redactie van vakblad Meubel. Wat de beste strategie was? Amerikaans vasthouden aan je droom? Natuurlijk, maar ondertussen ook gewoon om je heen kijken en veel leren want op reis kan het ook heel geinig zijn.
Wat je ook kan doen? Schrijf op een bierviltje wat je de mensen gaat brengen met jouw teksten, ga dat publiceren op YouTube of een blog en zorg dat je de mensen leert kennen die deze droom mede vormgeven. Ondertussen blijf je gewoon verhalen vertellen over de mooiste huizen waar ze gelukkig kunnen worden. En waar je dan uitkomt, zie je vanzelf wel Jordy.
Het komt allemaal goed als je een beetje geduld hebt. Wat zingt Huub ook alweer? ‘Wanhoop niet – Wanhoop niet. Straks is het allemaal weer anders’
Toch eens een boekje sturen. Ik heb zijn adres.