Volgens Joe Pulizzi en Robert Rose gaat 2020 het jaar worden dat bedrijven via contentmarketing vol inzetten op purpose marketing. Inderdaad: misschien iets minder in commercials roepen dat je goed bezig bent, maar journalisten laten uitzoeken hoe het precies zit.
Vorige week schreef collega André een goed (al zeggen we het zelf) verhaal over purpose marketing en hoe belangrijk dat gaat worden de komende jaren. Onder zijn stuk met daarin een pupose-meetlat op LinkedIn stelde iemand een vraag die neerkwam op het volgende: uit welk onderzoek blijkt eigenlijk dat purpose zo belangrijk is?
Ik vond dat wel een goede vraag eigenlijk want marketeers kunnen wel bedenken dat wij consumenten allemaal behoefte hebben aan zingeving en aan inhoud, maar is dat eigenlijk wel zo? Ongeveer een jaar geleden deed Accenture onderzoek onder 30.000 consumenten uit de hele wereld en hieruit kwam dat 62 procent van de mensen wil dat bedrijven een standpunt innemen qua maatschappelijk relevante thema’s zoals duurzaamheid en eerlijke arbeidsomstandigheden.
Hoe dichter de purpose van een bedrijf zit bij de eigen standpunten hoe beter het is. Bedrijven die daar niet in meegaan zullen volgens Accenture de prijs betalen. Als consumenten het niet eens zijn met wat een bedrijf doet dan zal 47 procent geen klant meer blijven en 17 procent keert zelfs nooit meer terug. We doen alvast een stukje Engels zodat jullie kunnen wennen: ,,The opportuniy lies in building more authentic and profitable relationships with customers. Meaningfull relationships that shift the customer dialogue from ‘Give ME what I want’ to ‘support the ideals WE believe in.”
Contenttrends
In de podcast van This Old Marketing van Rose en Pulizzi bespreken de mannen de contenttrends voor 2020 en ze hebben grootste verwachtingen van de symbiose tussen purpose en content. Oftewel: bedrijven die content gaan naken vanuit hun maatschappelijke doelen. Robert Rose: ,,Ik denk dat je journalistiek heel goed zou kunnen inzetten om je purpose te onderstrepen. Je kan dan als bedrijf een regionale krant kopen of een onderzoeksjournalistieke tak opzetten. Iets om content te maken als vorm van social responsibility. Ik denk dat het een businesscase gaat worden om geweldige content experiences te ondersteunen.”
De mannen verwijzen naar hun vriend Russel Sparkman die inderdaad veel doet op het gebied van ‘social content via zijn bedrijf Fusion Spark Media. Op zijn site kunnen we bijvoorbeeld de case van Patagonia lezen waarbij het adventure merk content maakt over gedragen kleding, kleding dus dat een tweede leven krijgt. Hierover kunnen consumenten zelf verhalen insturen. (Collega Ralph schreef trouwens als eens een verhaal over dit adventuremerk).
Robert Rose: ,,Ik denk dat het wachten is op een groot gebaar. Zou het ons verbazen als Starbucks een dagelijkse krant lanceert? Nee. Zou het mij verbazen als GE begint met een gratis Universiteit? Nee. Dat soort zaken zullen we zien in 2020. En het kan ook kleiner; waarom zouden lokale bedrijven niet een krant overnemen als vorm van community service?”
Conten meets purpose
Ongeveer anderhalf geleden vroegen we aan onze nieuwsbrieflezers waar ze graag meer over willen lezen en zij hielden het bij ‘contentmarketing’ én ‘purpose’. Het zou niet zo gek zijn als die twee ‘populaire’ onderwerpen de komende tijd steeds meer in elkaar schuiven. Helemaal gezien het feit dat je veel mensen om je heen hoort klagen over gebrek aan inhoud in de reguliere media, er wordt veel bezuinigd op onderzoeksjournalistiek.
We hebben het al eens eerder gezegd, maar waarom zou een bank als Rabobank alleen maar heel hard roepen dat ze de honger de wereld uit willen helpen? Stel dat Rabobank morgen tegen de mensen van OneWorld zegt: laten we samenwerken aan de ambitie om dat voor elkaar te boksen. Dan ga je dus hele goede journalisten betalen om te schrijven over wat je moet ondernemen om dat te bewerkstelligen. Is dat wenselijk? OneWorld krijgt de mogelijkheid om de allerbeste journalisten ter wereld in te schakelen en Rabobank heeft een heel degelijk medium in handen. Ja, er zal wel eens ruzie komen in die redactiekamer over onafhankelijkheid, maar dat regel je toch natuurlijk met een steengoed redactiestatuut dat is afgetikt door de beste mediajuristen. Of is dat een naïeve gedachte?
Misschien is zo’n overname door een bedrijf van een bestaand medium nog een stap te ver. Eerst maar eens experimenteren met newsrooms bij bedrijven waar onderzoeksjournalisten goed betaald worden en ze precies kunnen doen waar ze goed in zijn. Wat er voor nodig is? Gewoon wat gezond verstand en een beetje lef (bij journalisten én bedrijven); niks meer of minder. Wat als die journalisten een misstand bij het bedrijf dat hen betaalt naar boven halen? Tja, dan is dat maar zo. We leven toch in een tijd dat je niet meer wegkomt met een leugentje. Want wat verlangt de consument ook alweer, zo leerden we in het aangehaalde onderzoek? Inderdaad: Openheid, ergens voor staan en samenwerken.