Dit is het verhaal van mijn mislukte debuutroman, ofwel: het beste contentmarketingplan dat er nooit is gekomen. 

Het was een mooie dag. Op 14 juni 2014 werd mijn feelgoodroman De Tranen van 88 feestelijk gepresenteerd in een klein, sfeervol tentje op het Scheveningse strand. Het was een hele eer voor een VI-fan dat Wilfred Genee het eerste exemplaar uitreikte. Mijn broer speelde met zijn beste vriend wat nummers uit het boek, er waren vrienden, oud-collega’s, familieleden. Het was een bijzondere dag die ik nooit meer zal vergeten, maar daarna sloeg de realiteit hard toe.


Kleine uitgever
Mijn boek verscheen bij een relatief kleine uitgever, FC Klap, maar ook weer niet zó klein dat ze helemaal niks aan marketing of PR konden doen. Er werkte zelfs een heuse persmevrouw dus ik had er alle vertrouwen in dat het helemaal goed zou komen. Tijdens het WK was er toch wel een radiostation, magazine of krant te vinden waar ik kon vertellen over vervlogen voetbalromantiek in de categorie All Stars?

Er gebeurde helemaal niks en wat er wel gebeurde, regelde ik zelf.

Hippe mediamensen
Het ging natuurlijk al mis bij de uitnodiging. Er stonden blijkbaar van die hippe mediamensen op de lijst in de hoop op een item bij RTL Boulevard, maar waarom zouden die langsgaan bij een beginnend schrijver die verder niemand kent? Ik interviewde wel eens iemand van tv, maar dat zijn verder niet mijn vrienden en het is zeker niet mijn wereldje. Zelf regelde ik een interviewtje met de aardige mensen van RTV Utrecht en RTV West, wat lokale kranten en verder kwam er niets qua PR. Alleen in Veronica Magazine stond een heel klein stukje op de gadgetpagina, dat was aardig van die hoofdredacteur. Oh ja, de aardige redacteur had een recensie in de Telegraaf geregeld, drie sterren van de vijf.
Mijn broer, werkzaam bij een kleine keten van inmiddels negen boekhandels, fluisterde in mijn oor tijdens de presentatie: begin maar alvast met je volgende boek want dit wordt helemaal niets. Zijn voorgevoel, puur op basis van de desinteresse van de uitgever, klopte. De 121 boeken die hij bij de uitgever bestelde (hij zette ze heel lief in de etalage met iets als ‘de Leidse sensatie’ erbij, het is een aardige broer), belandden bij een boekhandel in Nijmegen omdat de telefoniste ‘Dekker van de Vegt’ noteerde in plaats van ‘De Kler’.

Natuurlijk heb ik lang gemopperd op die uitgever en ‘niks doen’ is wel heel weinig, maar ik had natuurlijk zelf de marketingregie moeten voeren. Ik heb die studie toch niet voor niets gedaan? Eigen dikke vette schuld. Pas in de afgelopen drie jaar ging ik me verdiepen in contentmarketing, die kennis had me destijds enorm veel verder geholpen. Hoe dat plan eruit had moeten zien? Nou ja, zoiets.

Publiek opbouwen
Al in 2010 was ik begonnen met schrijven en dat was natuurlijk een mooi moment geweest om te starten met het opbouwen van een publiek, contentmarketing kost immers tijd. Toen in juni 2014 T88 uitkwam, was er – behalve wat vrienden en familie – helemaal niemand die van mijn bestaan afwist en dat haal je nooit meer in. Als het nu 2010 was, zou ik mijn doelstelling heel concreet maken; zóveel boeken verkopen dat het meer opdrachten zou opleveren op het gebied van contentmarketing, een verfilming van het verhaal én de lancering van een bestaan als schrijver. Hoe je dat nog concreter kan maken? Laten we zeggen: 5000 boeken verkopen.

Niet aan tafel bij DWDD
Je moet in ieder geval de klassieke ambitie om bij DWDD aan tafel te komen loslaten. Ook dat is het oude denken. Je gaat je marketingstrategie toch niet vormgeven op basis van factoren die je verder niet in de hand hebt? Het lukte dan wel bij de aardige Eus, maar dat zijn uitzonderingen. Om mijn doel te bereiken moest ik een publiek opbouwen dat een beetje fan van mij zou worden, ik moest op het gebied van content iets doen dat nog niemand deed en wat heel dichtbij mijn persoonlijkheid ligt. Ik moest een inkijkje geven in mijn manier van denken om uit te groeien tot een echte schrijver, een ambitie die een miljoen andere mensen ook hebben. Daarmee heb je ook direct de doelgroep te pakken.

Format bedenken
De voorwaarden aan het contentformat: passen bij mijn persoonlijkheid, logisch zijn voor mijn product en het moet niet eerder gedaan zijn. Ook helpt het als er een soort ambitie in het format zit want dan krijg je een verhaallijn. Ik moet denken aan de podcast ‘my dad wrote a porno’ waarin cabaretiers een stukje voorlezen aan elkaar uit het pornoboek dat een van de vaders van hen schreef.
Stel nu dat ik een podcastshow zou bedenken waarin ik elke week een stukje uit mijn boek bespreek met een gast. Dat kan een schrijver zijn die ik vraag om tips, een uitgever die ik vraag of het al goed genoeg is, maar ook mijn vader of vriendin die ik confronteer met de pijnlijke stukjes. Ik kan verder niet zoveel, maar het ambacht ‘interviewen’ beheers ik redelijk en door mijn werk als mediajournalist kan ik wel wat mensen uitnodigen. Ik zou me echt kwetsbaar opstellen, het zou heel emotioneel worden. Het format had ik ‘hoe word je schrijver?’ kunnen noemen.

Media en middelen
Het format zou ondersteund worden met verschillende media waarbij de podcast de basis is (de wet van Joe Pulizzi: beter één medium goed doen dan negen een klein beetje). De basis is dus altijd de podcast, maar er zouden wekelijks korte blogs komen met een aankondiging van de gast, nabesprekingen van de uitzending online en via korte Facebookfilmpjes zou ik vertellen over mijn vorderingen om mijn ambitie te bereiken: romanschrijver worden. Het zouden shows van een half uur worden, mijn broer zou het intromuziekje en de intro van de podcast maken, hij zou ook zorgen voor goed opnamemateriaal en de show elke week monteren. De line-up voor deel 1 tot en met 6 zou er als volgt uitzien:

1. Interview met agent en uitgever Maarten Boers;
2. Interview Wilfred Genee over je droom najagen en over zelf uitgeven;
3. Interview met mijn vader over T88;
4. Interview met aardige broer over de wetten van de boekhandel;
5. Interview met Gonnie Spijkstra over microcontentmarketing;
6. Interview met Eus over mijn schrijfstijl.

YouTube video
Een goede WordPressbouwer zou de site maken want daar zou alle content samenkomen. Ik zou mijn broer vragen om de opnamesessies ook te filmen zodat we ook iets op YouTube konden knallen. Ook moesten er logo’s komen. Doelstelling was om fans op te bouwen en dat werkt nog steeds heel goed via een goede, inhoudelijke nieuwsbrief. Daarin vertelde ik over mijn vorderingen, de show zelf en over mijn mislukkingen. Belangrijk om in de gaten houden waren de luistercijfers van de podcast, maar vooral het aantal mensen dat lid zou worden van de nieuwsbrief. Ergens in het plan zou staan: het gaat niet om de grote aantallen, maar elke nieuwsbrieflezer moet gekoesterd worden als groot vriend van de show. Die club mensen vormt straks immers de basis voor de verkoop.

De conversie
Na een jaar ‘podcasten’ zou ik op het idee komen; misschien moet ik het boek lekker zelf uitgeven. Voor mijn gevoel was je dan een beetje een loser, maar ook dat is echt het oude denken. Ik zou iemand uitnodigen in de podcast die zelf zijn boek heeft uitgegeven en hiermee aan de slag gaan. Ik zou de eerste podcast via apps naar mijn beste vrienden, oude collega’s en familieleden lanceren.
Ook zou ik bestaande LinkedIn-contacten via een blog informeren over de podcast, het is immers een zakelijke ambitie om veel boeken te verkopen en die marketing- en medialiefhebbers leren ook weer iets over contentmarketing. Met de funnel diep in mijn achterhoofd zou ik op die manier mensen laten kennismaken met mijn podcast. Ik zou contact zoeken met online magazines die zich richten op beginnende schrijvers en schrijversbijlagen voor wat extra impulsen. Alles om die miljoen mensen te bereiken die ook schrijver willen worden, dat is immers de doelgroep. De luistercijfers van de podcast, views op mijn website en op LinkedIn zouden mijn ‘attention-cijfers’ zijn, de groep mensen waaruit ik uiteindelijk moet putten om mijn spulletjes aan te verkopen.

Nieuwsbrief
Heel belangrijk zijn de inschrijvingen op mijn nieuwsbrief, essentieel voor de zogenoemde midfunnel content, voor de echte fans van mijn project (en een beetje van mij). Misschien heb ik wel 10.000 (1 procent van het potentieel) nieuwsbrieflezers weten te verzamelen, trouwe fans die me echt intensief volgen. Na een jaar of drie praten over mijn schrijfstijl, verhalen over hoe je een boek in de boekhandel krijgt en wat het beste marketingplan is, komt mijn boek uit.

Dromen
De eerste druk is 500 boeken groot en binnen een week zijn ze allemaal verkocht. Ondertussen loopt de podcast gewoon door; het gaat over de boekenpresentatie in het kleine zaaltje en over de problemen met distributie waar ik tegenaan loop. Na zes maanden hebben 3000 nieuwsbrieflezers mijn boek gekocht en tijdens de tournee ‘hoe breng ik een boek succesvol op de markt’ langs bibliotheken en boekhandels (die ik samen met mijn broer doe die zingt) weet ik nog eens 2000 boeken te verkopen. Er belt een uitgever die een contract heeft voor tien boeken en op grote schaal vragen uitgevers en bedrijven of ik soortgelijke plannen wil optuigen voor hun schrijvers….Oh nee, de les van topsporters: nooit aan het resultaat denken, maar altijd aan het proces.

De realiteit was – zoals altijd – anders. Uiteindelijk werden er 387 (ik ben ‘t mailtje kwijt, kunnen er ook 287 zijn) exemplaren van het boek verkocht en niet zo lang geleden kreeg ik het vernederende mailtje van de uitgever met de vraag of ik de boeken die ze daar nog hadden liggen voor een euro wilde kopen. Zo niet dan zouden ze die vernietigen want dat was goedkoper dan opslaan.

Geschreven voor frank.news

Avatar

Door Bas Hakker