Met het kiezen voor een niche heb je de ambitie om uit te groeien tot dé kenner op dit gebied. Daar liggen veel mogelijkheden want kranten laten behoorlijk wat liggen op dat gebied. Ik heb natuurlijk veel te maken met chef-redacteuren en vaak zijn dat passanten, mensen die door allerlei omstandigheden in zo’n functie zijn gerold. Ik zal geen namen noemen, maar bijvoorbeeld op het gebied van media had ik niet het gevoel te maken te hebben met enorme medialiefhebbers. Ze keken helemaal niet zoveel tv, wisten niets af van grote mediapodcasts en hadden ook verder niet zoveel meningen over media.
Adem je niche
Ik heb dat altijd raar gevonden want volgens mij moet je als kenner altijd de intentie hebben om meer te weten van het onderwerp dan jouw doelgroep. Dat ook niet-kenners chef worden van een onderwerp waar ze niets mee hebben, heb ik altijd raar gevonden, maar dat komt door de structuur van een mediabedrijf met CAO’s en ATV-dagen. Daar heb je als freelancer (en dus ondernemer) gelukkig helemaal niets mee te maken; jij kiest voor een bepaalde niche en dan adem, droom en slaap je die niche. Klaar.
De wet van Ilja
Het is handig als het voor iedereen duidelijk is dat jij die specialist bent op gebied X, dat doe je natuurlijk door er hele dagen over te praten op social media, honderden boeken te lezen en iedereen te leren kennen in dat vakgebied. Je kan daarin zelfs een stapje verder gaan en dat noem ik altijd ‘de wet van Ilja’. Vraagje: wat denken jullie als je Ilja Gort ziet met zijn staart, flubberspijkerbroek en twinkeloogjes? Denk je dan dat hij bij ING alle jaarrekeningen van grote bedrijven controleert? Nee, je denkt: die gast heeft vast ergens een boerderij in Frankrijk waar hij wijn verbouwt. Nu komt Ilja uit de reclamewereld dus die snapt heel goed hoe dat werkt: als jij een eigen wijnlabel hebt, kun je er beter uitzien alsof je die druiven vanmorgen nog hebt staan plukken. Extra tip: altijd een beetje aarde onder je nagels. In het goede nieuwe boek van Aartjan van Erkel heeft hij het over hetzelfde, alleen noemt hij Maarten van Rossem en Jort Kelder als voorbeeld. Je hoeft er niet uit te zien als een kakker met verstand van beleggen en een verstrooide professor, maar het helpt wel voor je marketing.
Overdrijf daarin niet trouwens, ik heb scheidsrechters aan talkshowtafels gezien die hun gele tenue aan hadden vanwege de sponsor, maar mensen zijn niet gek hé. Ikzelf let er altijd op als ik mensen ga interviewen, zoek een middenweg tussen het outfit van de geïnterviewde en de rol die ik heb. Dus als ik mensen uit de vastgoedwereld wat vragen stel, doe ik wel een net shirt aan, maar dat kan prima met een spijkerbroek anders hebben ze het idee dat Freek van de debiteurenafdeling langskomt. Dus wat moet mijn goede vriend Corne doen die geweldig kan fotograferen als hij met zijn YouTube-kanaal gaat beginnen? Helemaal niks want die ziet er al uit als de beste fotograaf van Nederland.
Wat zouden chef-redacteuren van kranten eigenlijk dragen?